Αποστολή - Λονδίνο: Δημήτρης Αντωνόπουλος
Είναι πολύ σαφές πλέον ότι το γαστρονομικό τοπίο του πλανήτη έχει γίνει ιδιαίτερα ευμετάβλητο, πράγμα που αποτυπώνεται στα ετήσια αποτελέσματα του World’s 50 Best Restaurants, του θεσμού αξιολόγησης που βρίσκεται σήμερα στην πρώτη θέση του παγκόσμιου ενδιαφέροντος. Το αποδεικνύει άλλωστε το θρίλερ που διαδραματίζεται στην τελετή απονομής τα τελευταία 3 χρόνια. Το 2013 το «Noma» πέφτει στη 2η θέση και την πρωτιά κερδίζει το «El Celler de Can Roca». Το 2014, το «Noma» επανέρχεται στην 1η θέση δριμύτερο και το εστιατόριο των αδελφών Roca υποχωρεί στη 2η. Φέτος ξανά «El Celler de Can Roca» βρέθηκε στην κορυφή, το «Noma» στην 3η και στη δεύτερη πλασάρεται ο σταθερά ανερχόμενος τα τελευταία χρόνια Massimo Bottura με την «Osteria Francescana» στη Μόντενα. Σε κάποιους μπορεί να φαίνεται και σαν καπρίτσιο, περισσότερο όμως είναι θέμα γαστρονομικής πολιτικής κατά τη γνώμη μου.
Ιδου λοιπόν λίγο παρασκήνιο πριν περάσουμε στις αναλύσεις –είναι χρήσιμο για να κατανοήσουμε τις εξελίξεις. Το πρωί της Δευτέρας 1 Ιουνίου, στην πρωινή συνέντευξη Τύπου που δίνεται από τον τουρισμό της περιοχής Costa Brava της Καταλονίας στο ξενοδοχείο Mandarin Oriental στο Λονδίνο με πρωταγωνιστές τους αδελφούς Roca, η ατμόσφαιρα ήταν ευχάριστη και ήρεμη. Τα κουτσομπολιά ωστόσο έλεγαν ότι ο René Redzepi είχε ζητήσει όπως κάθε φορά 10 θέσεις για να καθίσει με όλους τους στενούς του συνεργάτες στο μεγαλοπρεπές Guildhall, αλλά οι διοργανωτές του έδωσαν 5 –ο Δανός σεφ είχε μάλιστα αφήσει να διαδοθεί πως θα έκανε διαμαρτυρία με πλακάτ έξω από την αίθουσα, αρνούμενος να μπει μέσα. Μόνο και μόνο αυτό αρκούσε για να επιβεβαιώσει τη διάχυτη αίσθηση ότι το «Noma» θα έχανε φέτος την πρωτιά, οπότε οι προσδοκίες άρχισαν να φουντώνουν και τα προγνωστικά να παίρνουν φωτιά.
Εδώ ακριβώς θα πρέπει να διευκρινίσουμε τον χαρακτήρα της βράβευσης των 50 Καλύτερων Εστιατορίων του Κόσμου. Δεν πρόκειται ουσιαστικά για μια λίστα κατάταξης με απόλυτες αξίες και διαχωρισμούς τόσο αυστηρές ώστε να χωρίζει απρόσιτο βάραθρο το 1ο από το 2ο εστιατόριο του κόσμου. Περισσότερο είναι ένα βαρόμετρο γαστρονομικών τάσεων και εξαιρετικών γευστικών εμπειριών που δείχνουν κατά πού βαδίζει ο κόσμος. Αν λ.χ. τυχαίνει ο μέγας καλλιτέχνης Pierre Gagnaire με το 3άστερο εστιατόριό του στο Παρίσι να μη βρίσκεται φέτος ούτε στο top 100 δεν σημαίνει ότι ο Βάσκος Victor Arguinzoniz, που κατόρθωσε να κερδίσει το βραβείο του highest climber για το «Asador Etxebarri» είναι καλύτερος σεφ ούτε ότι ο Gagnaire έχασε ξαφνικά την αξία του. Σημαίνει όμως ότι ο καταπληκτικός αυτός Βάσκος, που θεωρείται πατέρας του δημιουργικού ευρωπαϊκού μπάρμπεκιου (ψήνει τα πάντα, ακόμη και το χαβιάρι, σε μια σπέσιαλ ψησταριά πάνω σε κάρβουνα από διάφορα ξύλα που φτιάχνει μόνος του), αποτελεί πηγή έμπνευσης για δεκάδες σεφ στον κόσμο.
Ετσι λοιπόν, με τίποτα δεν σημαίνει ότι το «Noma» έριξε την ποιότητά του γι’ αυτό και βρέθηκε στην 3η θέση, ή ότι οι Roca κάνουν πλέον τόσο ασύλληπτους «παπάδες» που κατάφεραν να ξεχωρίσουν με διαφορά μέσα από το club του top 10 –τρώω κάθε χρόνο και στα δύο και μπορώ να το βεβαιώσω αυτό. Εδώ μπαίνει η έννοια της γαστρονομικής πολιτικής και διευκρινίζει τις απορίες. Η άγρια συμπεριφορά του René Redzepi στην περσινή τελετή απονομής και η ανωριμότητα με την οποίαν αντιμετώπισε την ανακατάληψη της πρωτιάς πάγωσε το παγκόσμιο ακροατήριο και είναι σίγουρο πως οδήγησε κάποιους ψηφοφόρους σε τιμωρητική γι’ αυτόν ψήφο. Οι ποιητές της Καταλωνίας εμπνέουν από την άλλη μεριά σιγουριά με την αρτίστικη μαγειρική τους, οπότε η επάνοδός τους στην κορυφή φαίνεται λογική (εκείνοι πάντως έμειναν παγωτό όταν άκουσαν την επάνοδό τους στο nο 1), τη στιγμή που ο Bottura κάνει σταθερά ανοδικά βήματα και κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να συμβεί του χρόνου. Ο ίδιος ο Redzepi πάντως φαίνεται να έχει καταλάβει τους κανόνες του παιχνιδιού και γι’ αυτό μου εκμυστηρεύτηκε πάνω στη σκηνή αμέσως μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων: «Είμαι ευτυχισμένος, είμαι καλά. Εχω ξαναζήσει το να είσαι στην κορυφή και να χάνεις την πρωτιά και ήξερα τι να περιμένω. Την πρώτη φορά ήταν πολύ σκληρό, τώρα είμαι οκ. Να σου πω όμως κάτι; Νομίζω ότι θα ξανακερδίσουμε!»
ΤΟP 10
Aυτά είναι τα 10 καλύτερα εστιατόρια στον πλανήτη για το 2015.
01. El Celler de Can Roca, Χιρόνα, Ισπανία
02. Osteria Francescana, Μόντενα, Iταλία
03. Νomα, Κοπενγχάγη, Δανία
04. Central, Λίμα, Περού
05. Eleven Madison Park, Νέα Υόρκη, Η.Π.Α
06. Mugaritz, Σαν Σεμπαστιάν, Ισπανία
07. Dinner by Heston Blumenthal, Λονδίνο, Μ. Βρετανία
08. Narisawa, Τόκιο, Ιαπωνία
09. D.O.M., Σάο Πάολο, Βραζιλία
10. Gaggan, Mπανγκόκ, Ταϊλάνδη
ΤΑΣΕΙΣ & ΑΡΙΘΜΟΙ
Ισπανική επέλαση
—Για πρώτη φορά η Ισπανία έχει 7 εστιατόρια στο top 50 (2 στοTop 10 / «El Celler de Can Roca», 1ο, και «Mugaritz», 6ο, και άλλα 5 μετά: «Asador Etxebarri» highest climber στο 13 από το 34 πέρυσι, «Arzak» στο 17, «Azurmendi» στο 19 από το 26, «Quique Dacosta» στο 39 από 41 και το «Tickets» του Albert Adrià, που μπαίνει για πρώτη φορά ενώ ο ίδιος ανακηρύχθηκε καλύτερος ζαχαροπλάστης του κόσμου). Είναι σαφές ότι αναδεικνύεται και πάλι η πρώτη γαστρονομική δύναμη στον κόσμο.
—«Asador Etxebarri» highest climber στο 13 από το 34 πέρυσι, από το 44 πρόπερσι και το 50 το 2011. Ο Βάσκος καλλιτέχνης της σχάρας εμπνέει χαμένος κάπου στα βουνά μεταξύ Μπιλμπάο και Σαν Σεμπαστιάν.
—Η Ιταλία σε άνοδο με τον Massimo Bottura («Osteria Francescana») 2ο από 3ο πέρυσι, το «Piazza Duomo», 27 από 39 και «Le Calandre» 34 από 46.
—Το Περού προχωρά και θριαμβεύει, με το «Central» να σκαρφαλώνει στο 4 από το 15 πέρυσι και το 50 το 2013, ενώ το «Astrid y Gastón» πήγε στο 14 από το 18, και το «Maido» μπαίνει για πρώτη φορά στο top 50, στην 44η θέση.
—Η Γαλλία αντεπιτίθεται με τους Mauro Colagreco και το «Mirazur» του στο 11 και τον μεγάλο Alain Passard στο 12 από το 25. Ακόμη στο 21 βρίσκουμε το «Le Chateaubriand», στο 36 το «L’ Astrance» και το ανακαινισμένο «Alain Ducasse Au Plaza Athenée» στο 47, ενώ η Hélène Darroze απέσπασε το Βραβείο Veuve Clicquot ως η καλύτερη γυναίκα σεφ στον κόσμο.
—Το μοναδικό φυσιολατρικό «Narisawa» έβαλε για πρώτη φορά την Ιαπωνία στο top 10 (8η θέση) από τη 14η θέση πέρυσι.
—Ο φιλέλληνας Ινδός Gaggan, που θεωρείται ο μετρ της μοριακής κουζίνας στην Ασία, ανέβασε το εστιατόριό του στην Μπανγκόκ από το 17 στο 10.
ΑΝD THE WINNER IS...
O θεσμός των 50 best restaurants ξεπερνά πια σε φήμη τα Michelin stars, ενώ η ορθότητα και των δύο αξιολογήσεων παραμένει πάντοτε υπό συζήτηση. (Η πλήρης λίστα των 100 εστιατορίων στο www.worlds50best.com)
Η Τάρτα Λεμονιού του Massimo Bottura γίνεται «κομμάτια και θρύψαλλα». Η Οsteria Fracescana ανέβηκε στο Νο 3 της κατάταξης.
Ο Victor Arguinzoniz και το Asador Etxebarri κατέγραψαν τη μεγαλύτερη άνοδο.
Το Narisawa έβαλε την Ιαπωνία στο top 10.
Ο σεφ του Central, Virgili Martinez.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου