Ο Όμιλος Μυτιληναίος είναι παρών στην ελληνική βιομηχανία για πάνω από 20 έτη, με καινοτόμες, τολμηρές ιδέες και βαθιά αίσθηση εμπορικής και κοινωνικής ευθύνης. "Η δουλειά του εμπορικού αντιπροσώπου μετάλλων είναι εντελώς διαφορετική από αυτή του εμπόρου μετάλλων. Ο αντιπρόσωπος φέρνει σε επαφή έναν πωλητή με έναν αγοραστή και παίρνει προμήθεια από τη συναλλαγή τους. Ο έμπορος αγοράζει το μέταλλο, το κρατάει μέχρι να το πουλήσει και κερδίζει ή χάνει από τη διαφορά της τιμής του μετάλλου στα διεθνή χρηματιστήρια. Η δουλειά του εμπόρου έχει μεγάλο ρίσκο από τις διακυμάνσεις των τιμών στα διεθνή χρηματιστήρια αλλά έχει και πολύ σημαντικότερα περιθώρια κέρδους. Εμείς θέλουμε να μπούμε στο χρηματιστήριο για να αντλήσουμε κεφάλαια, προκειμένου να μετεξελιχθούμε από αντιπροσώπους σε εμπόρους μετάλλων."
Αυτή ήταν η πρώτη κουβέντα που είπε ο Ευάγγελος ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ ΑΕ ΟΜΙΛΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ" >Μυτιληναίος, Πρόεδρος του ομίλου ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ, στους δημοσιογράφους του επιχειρηματικού ρεπορτάζ κατά την πρώτη τους ενημερωτική συνάντηση για την εισαγωγή της εταιρείας στο Χρηματιστήριο.
Με μεγάλο επικοινωνιακό χάρισμα, ο Ευάγγελος Μυτιληναίος απέκτησε κατευθείαν οικειότητα με τους επιχειρηματικούς συντάκτες, το τηλέφωνό του ήταν στη διάθεση όλων, ήταν πάντα προσιτός, απαντούσε πάντα σε όλες τις ερωτήσεις, διάβαζε και σχολίαζε όλα τα ρεπορτάζ και τα άρθρα τους, τους γνώρισε όλους, τον γνώρισαν όλοι. Ποτέ δεν έκρυψε τις φιλοδοξίες του, πάντα μιλούσε μαζί τους όπως μιλούσε και με τους τραπεζίτες και με τους φίλους του επιχειρηματίες για το επόμενο βήμα, πάντα το αναζητούσε, πάντα μοιραζόταν το όνειρό του, που ήταν να περάσει από το εμπόριο μετάλλων στη βιομηχανία και να δημιουργήσει έναν βιομηχανικό όμιλο.
Σε μια εποχή που η βιομηχανία έχανε τη λάμψη της, που τα «παλιά τζάκια» θάμπωναν μπροστά στα υπερκέρδη που προσέφεραν οι «μετοχές-φούσκες» του χρηματιστηρίου, ο Μυτιληναίος επέμενε: «Το Χρηματιστήριο σου δίνει κεφάλαια για να αναπτυχθείς. Πρέπει να γεμίσουμε με πραγματική αξία την υπεραξία που μας δίνει η άνοδος της τιμής των μετοχών».
Ο μόνος, ίσως, που κινήθηκε με αυτό τον τρόπο στο τέλος της δεκαετίας του ’90, όταν πολλοί άλλοι έπαιρναν τα υπερκέρδη των μετοχών ξεφορτώνοντας τις μετοχές τους στα κεφάλια των αδαών μικρομετόχων, ο Μυτιληναίος έψαχνε απεγνωσμένα να βρει πώς θα ανεβάσει την πραγματική αξία της επιχείρησής του σε τέτοιο βαθμό που να δικαιολογεί την χρηματιστηριακή της αξία, αντί να δει πώς θα κερδίσει προσωπικά από τη… φούσκα.
Η προσπάθεια ξεκίνησε με τις δουλειές στη Σερβία, τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία. Δύσκολες εποχές, με τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία να μαίνεται, το εμπάργκο, τα Βαλκάνια να φλέγονται.
Μονάδα Συνδυασμένου Κύκλου Ισχύος 860 MW, Πλοέστι, Ρουμανία
Η εξαγορά των ορυχείων που παρήγαγαν τα μέταλλα που εμπορευόταν ο Μυτιληναίος ήταν το πρώτο βήμα για την ανάπτυξη του ομίλου. Ένα βήμα με μεγάλο επιχειρηματικό ρίσκο σε μια πολύ επικίνδυνη περιοχή, με πάρα πολλούς αστάθμητους παράγοντες να απειλούν την επιτυχία του εγχειρήματος. Παράγοντες κινδύνου ακόμη και σε προσωπικό επίπεδο, αφού οι διαπραγματεύσεις γίνονταν σε εμπόλεμη ζώνη. Υπήρξαν ατυχίες, υπήρξαν ζημιές, υπήρξαν και επιτυχίες· η κατάσταση δεν ήταν ρόδινη, δεν ήταν, όμως, και τραγική.
Πώς έγινε το "πέρασμα" στη βαριά βιομηχανία;
Η εταιρεία, πάντως, είχε αρχίσει να μεγαλώνει και να περνά από το εμπόριο στην παραγωγή. Ακόμη, όμως, ο Ευάγγελος Μυτιληναίος έψαχνε για τον τρόπο ανάπτυξης της εταιρείας του και της μετατροπής της σε βιομηχανία. Και τον βρήκε, όταν ο χρηματιστής Σπύρος Μπέλλος, της Κάπα Securities, τον βοήθησε να αγοράσει την ιστορική, μεν, αλλά φθίνουσα τότε βιομηχανία ΜΕΤΚΑ. Επρόκειτο για επιθετική εξαγορά, αφού ο Μυτιληναίος αγόρασε μέσα από το χρηματιστήριο το μεγαλύτερο ποσοστό της εταιρείας πριν έρθει σε συμφωνία με τους πρώην ιδιοκτήτες της. Η εξαγορά της ΜΕΤΚΑ άλλαξε το status της εταιρείας και τη διάθεση του Ευάγγελου Μυτιληναίου. Και εκεί άρχισε να αναδεικνύεται η συμμετοχή του έτερου Μυτιληναίου, του μικρότερου αδερφού του, Γιάννη, ο οποίος ανέλαβε να «τρέξει» τη ΜΕΤΚΑ. Ο οραματιστής και στρατηγικός deal maker, Ευάγγελος, σχεδίαζε ήδη την επόμενη συμφωνία, όσο ο Γιάννης συμμάζευε στην αρχή και απογείωνε, στη συνέχεια, τη ΜΕΤΚΑ.
Το επόμενο βήμα ήταν η εξαγορά της εταιρείας Αλουμίνιον της Ελλάδος, μιας εμβληματικής βιομηχανίας, της πρώην PECHINEY, την οποία πουλούσαν οι Καναδοί της ALCAN, που την είχαν εξαγοράσει από τους Γάλλους και κανένας από τους μεγάλους παραδοσιακούς βιομήχανους δεν ήθελε να αγοράσει. Ο Ευάγγελος Μυτιληναίος, μάζεψε όσα λεφτά είχε και δεν είχε στην εταιρεία –και στην τσέπη του– και πήγε να διαπραγματευτεί με τους Καναδούς. Πριν από την τελευταία συνάντηση, μετά από επίμονες διαπραγματεύσεις, η τιμή που ζητούσαν οι Καναδοί είχε περιοριστεί σε 120 εκατομμύρια δολάρια από πολλά περισσότερα που αρχικώς ζητούσαν. Ο Μυτιληναίος, στη συνάντηση εκείνη, τους προσέφερε 70 εκατομμύρια. Όταν οι Καναδοί τον ρώτησαν «γιατί μόνο τόσα;», τους απάντησε: «Επειδή τόσα έχω. Δεν έχω άλλα και εκτός αυτού παίρνω όλο το ρίσκο της συνέχισης λειτουργίας της εταιρείας». Η συμφωνία έκλεισε και ο Μυτιληναίος, πλέον, πέρασε στο πάνθεον της βαριάς βιομηχανίας της χώρας.
Ξεκινώντας από το εμπόριο μετάλλων και τη διαχείριση ρίσκου στα διεθνή χρηματιστήρια εμπορευμάτων, πέρασε μέσα σε λίγα χρόνια στη βιομηχανία μεταλλικών κατασκευών και στη συνέχεια στη βαριά βιομηχανία, αποκτώντας σε κάθε βήμα τις γνώσεις που χρειαζόταν για το επόμενο. Το εμπόριο αλουμινίου είναι η μισή δουλειά της Αλουμίνιον της Ελλάδος και το είχε μάθει από το προηγούμενο στάδιο. Η άλλη μισή δουλειά είναι η παραγωγή και η λειτουργία εργοστασίου, που την είχε μάθει από τη ΜΕΤΚΑ. Η διαχείριση των οικονομικών και οι σχέσεις με τις τράπεζες συμπλήρωναν σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του τις σπουδές οικονομικών που είχε κάνει στο London School of Economics και όλα αυτά μαζί, σε συνδυασμό με τη μεγάλη προσωπική φιλοδοξία και τη διάθεση ρίσκου που δρούσαν ως καταλύτης, δημιούργησαν αυτό τον τεράστιο βιομηχανικό όμιλο των 2.600 εργαζομένων και του 1,2 δισ. κεφαλαίου.
Με πάθος στον "sexy" κλάδο της ενέργειας ο Όμιλος
Η Αλουμίνιον της Ελλάδος είναι ενεργοβόρος βιομηχανία. Η παραγωγή της χρειάζεται πολύ ρεύμα, ενώ παράλληλα ο κλάδος Ενέργειας έχει γίνει παγκοσμίως πολύ… sexy. Ήταν αναμενόμενο, ότι ο Όμιλος Μυτιληναίου θα έμπαινε με πάθος στον χώρο αυτό. Με την κατασκευή του εργοστασίου της Αλουμίνιον, η ΜΕΤΚΑ απέκτησε την τεχνογνωσία να φτιάχνει ενεργειακά εργοστάσια και να κατασκευάζει turn key projects, πράγμα που αύξησε πολύ τις δυνατότητες και τα κέρδη της.
Στην Αλουμίνιον κατασκευάστηκε και δεύτερο εργοστάσιο συμπαραγωγής ρεύματος, το οποίο εξυπηρετεί την παραγωγή αλουμινίου και πουλάει ηλεκτρικό ρεύμα στο σύστημα ηλεκτροδότησης της χώρας. Η πρώτη συμφωνία στα ενεργειακά έγινε με την ENDESA, η οποία στη συνέχεια εξαγοράστηκε διεθνώς από την ENEL.
IPP Protergia, Αγ. Νικόλαος, Μονάδα Συνδυασμένου Κύκλου 430 MW
Όταν η ENEL αποφάσισε να αποχωρήσει από την Ελλάδα, η Μυτιληναίος εξαγόρασε εξ ολοκλήρου την κοινή τους εταιρεία, δημιουργώντας τη μεγάλη ενεργειακή εταιρεία Protergia, η οποία διαχειρίζεται τα εργοστάσια παραγωγής ρεύματος του ομίλου και δραστηριοποιείται σταδιακά και στη λιανική πώληση ρεύματος. Τότε ξεκίνησαν και οι διαμάχες με τηΔ.Ε.Η. για το κόστος του ρεύματος, τις οποίες κέρδισε στα δικαστήρια ο Όμιλος μετά από μακρόχρονη και επίμονη κόντρα. Όμως η αναγκαιότητα περιορισμού του κόστους της ενέργειας για όλες τις ελληνικές βιομηχανίες έγινε κεντρικός προσωπικός στόχος του Ευάγγελου Μυτιληναίου, ο οποίος δηλώνει ότι «Δεν μπορεί η Ελλάδα να ανταγωνιστεί διεθνώς, αν το κόστος της ενέργειας για την παραγωγή είναι σημαντικά υψηλότερο απ’ ό,τι είναι στη Γερμανία και τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Η ελληνική βιομηχανία δικαιούται χαμηλότερου κόστους ενέργειας και η Δ.Ε.Η. πρέπει να εξορθολογίσει το κοστολόγιό της». Με αφορμή αυτές τις σκέψεις, που ξεπερνούν κατά πολύ τις ανάγκες της επιχείρησής του, ο Ευάγγελος Μυτιληναίος ανέλαβε με θέρμη τη θέση του Αντιπροέδρου του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών, ενός θεσμού που νομιμοποιείται να παλεύει για τα συμφέροντα της βιομηχανίας αλλά και του συνόλου της ελληνικής επιχειρηματικότητας.
Το 70% του κύκλου εργασιών προέρχεται από εξαγωγές
Η ιστορία της Μυτιληναίος σίγουρα δεν σταματά εδώ. Οι μέτοχοι εμπιστεύονται τη Διοίκηση, το ίδιο και οι διεθνείς, που κατέχουν σήμερα το 31% των μετοχών του Ομίλου. Όλοι αυτοί μπορούν να χρηματοδοτήσουν τα επόμενα σχέδια και θα το κάνουν όταν τους ζητηθεί. Διότι γνωρίζουν πως όποιος αγόρασε κατά την εισαγωγή μετοχές αξίας 10.000 ευρώ (3.407.500 δρχ.) η αποτίμησή τους σήμερα είναι 91.791 ευρώ, δηλαδή έχει καθαρό κέρδος 81.791 ευρώ με μέση ετήσια απόδοση 12,3%. Αν είχε επενδύσει το ίδιο ποσό στον Γενικό Δείκτη του Χρηματιστηρίου, η αποτίμηση της επένδυσής του θα ήταν 8.639 ευρώ, με ετήσια αρνητική απόδοση -0,81%. Η αποτίμηση της εταιρείας αυξήθηκε από 8 εκατ. ευρώ το 1995, σε 720 εκατ. ευρώ στο τέλος Απριλίου του 2015.
Ακόμη και μέσα στη μεγαλύτερη οικονομική κρίση που έχει περάσει ποτέ η χώρα σε καιρό ειρήνης, η αύξηση των κερδών μετά από φόρους, τόκους και αποσβέσεις ήταν 113% σε σχέση με το 2009, ενώ ο δανεισμός του Ομίλου μειώθηκε κατά 352 εκατ. στα δύο τελευταία χρόνια. Πάνω από το 70% του συνολικού κύκλου εργασιών προέρχεται από εξαγωγές.
Είκοσι χρόνια μετά την εισαγωγή της εταιρείας στο χρηματιστήριο της Αθήνας, που έγινε με αύξηση κεφαλαίου 400 εκατ. δραχμών, σήμερα ο Όμιλος Μυτιληναίου έχει κύκλο εργασιών 1,2 δισ. ευρώ και τα κέρδη EBITDA βρίσκονται στο ιστορικά υψηλό επίπεδο των 254 εκατ. ευρώ. Ο Όμιλος είναι ο μεγαλύτερος ανεξάρτητος παραγωγός ηλεκτρικής ενέργειας με περισσότερα από 1.200 MW σε λειτουργία. Παράλληλα είναι ο μεγαλύτερος και ανταγωνιστικότερος πλήρως καθετοποιημένος παραγωγός αλουμίνας και αλουμινίου στην Ευρώπη, ενώ μέσω της ΜΕΤΚΑ είναι εξειδικευμένος κατασκευαστής ενεργειακών έργων στην Ευρώπη, την Τουρκία, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική.
Όποιος γνωρίζει τον Ευάγγελο Μυτιληναίο, ξέρει πολύ καλά ότι δεν υπάρχει τέλος σε αυτή την ιστορία, ότι πάντα σχεδιάζεται ένα επόμενο βήμα, ίσως και περισσότερα. Μπορεί να μην είναι πάντα κατανοητό το γιατί, μπορεί να προκαλεί εντύπωση ο στόχος που τελικά επιλέγεται, αλλά πάντα υπάρχει εξήγηση. Για παράδειγμα, κανείς άλλος επιχειρηματίας δεν έβλεπε ευκαιρία στην εξαγορά της ΜΕΤΚΑ όταν έγινε και κανένας βιομήχανος δεν τολμούσε να «μπλέξει» με την Αλουμίνιον της Ελλάδος. Όλοι έμειναν άφωνοι από τις επιλογές του, όλοι προέβλεψαν την καταστροφή του, όλοι διαψεύστηκαν. Πριν από λίγο καιρό, ο Μυτιληναίος είχε δηλώσει ότι ενδιαφέρεται να εξαγοράσει τη ΛΑΡΚΟ. Γιατί την θέλει ο Μυτιληναίος; Η απάντηση που δίνει ο ίδιος είναι απλή: «Η Ελλάδα έχει βωξίτες και νικέλιο: Στην Αλουμίνιον καταφέραμε να φτιάξουμε το πιο ανταγωνιστικό μεταλλευτικό και μεταλλουργικό συγκρότημα σ’ όλη την Ευρώπη. Αν πετυχαίναμε το ίδιο με το νικέλιο, θα προσθέταμε μεγάλη αξία στον Όμιλο, θα σώζαμε χιλιάδες θέσεις εργασίας και τη μοναδική επιχείρηση με 100% ελληνική προστιθέμενη αξία που κινδυνεύει με αφανισμό».
Το ζήτημα, λοιπόν, είναι ότι αν, τελικά, η χώρα κατορθώσει να ξεπεράσει την οικονομική και πολιτική κρίση της και ορθοποδήσει, εταιρείες όπως η Μυτιληναίος μπορούν να συνεχίσουν να αναπτύσσονται και να προσφέρουν σημαντικά στο Α.Ε.Π. και την ευημερία της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου