Στο Φεστιβάλ Βιομηχανικής Πληροφορικής στην Καβάλα τον περασμένο Οκτώβριο.
Η ιδέα ήταν του Ζαέλ Λανζεβάν, ενός Γάλλου σχεδιαστή και γλύπτη, ο οποίος προ τριετίας οραματίστηκε τη δημιουργία ενός ρομποτικού ανθρωποειδούς ανοικτού κώδικα. Το μοντέλο που παρουσίασε, τα μέλη του οποίου εκτυπώθηκαν μέσω 3D εκτυπωτή, έχει ύψος 1,85 μ., μιμείται τις ανθρώπινες κινήσεις, επικοινωνεί λεκτικά και εκτελεί εντολές. Το πρότζεκτ του «InMoov», όπως ονομάζεται, βρήκε αρκετούς θαυμαστές σε όλο τον κόσμο και σταδιακά δημιουργήθηκε μια μικρή κοινότητα ανθρώπων που ξεκίνησαν να κατασκευάζουν μια δική τους παραλλαγή στο αρχικό ρομπότ, προτείνοντας βελτιώσεις και αλλαγές, ώστε το πρότυπο του Λανζεβάν να εξελιχθεί με τον καλύτερο τρόπο. Ο βενιαμίν αυτού του μικρού κύκλου (περίπου 200 άτομα παγκοσμίως) μένει στην Καβάλα, είναι μαθητής Α΄ Λυκείου και μοιράζεται το δωμάτιό του με ένα ανθρωποειδές ρομπότ που κατασκεύασε μόνος του στον ελεύθερο χρόνο του.
Το ενδιαφέρον του για το χώρο της ρομποτικής γεννήθηκε όταν είδε το «Real Steel», μια ταινία επιστημονικής φαντασίας στην οποία ένας πρώην μποξέρ «διδάσκει» τις κινήσεις του σε ένα ρομπότ και το στέλνει σε πυγμαχικούς αγώνες με άλλες ανθρωποειδείς μηχανές. Ο Δημήτρης τότε πήγαινε στην Ε΄ Δημοτικού και, με προτροπή του πατέρα του (ηλεκτρολόγος μηχανικός στο επάγγελμα - η μητέρα του είναι καθηγήτρια Γερμανικών στη μέση εκπαίδευση) άρχισε να πειραματίζεται με τους μικροελεγκτές Arduino. Αργότερα, το 2013, έμαθε για το πρότζεκτ «InMoov» και ονειρεύτηκε το δικό του ρομπότ. Αγόρασε έναν 3D εκτυπωτή από το ίντερνετ και, καθώς επέλεξε τον φθηνότερο που υπήρχε, το δέμα που έφτασε στο σπίτι του δεν εμπεριείχε κάτι άλλο από... βίδες. Ο Δημήτρης ξεκίνησε να συναρμολογεί τον εκτυπωτή μόνος του, στην πορεία τον αναβάθμισε για να βελτιώσει τις επιδόσεις του και τελικά τον χρησιμοποίησε για να εκτυπώσει έναν άλλο 3D εκτυπωτή, ακόμη καλύτερο, που με τη σειρά του έδωσε ζωή στα μέλη του ρομπότ.
«Δεν είναι θέμα ικανότητας», μας λέει ο 15χρονος Δημήτρης, τονίζοντας ότι το στοιχείο που τον βοήθησε ήταν η επιμονή του. Μαζί με τη διάθεσή του να διαβάσει και να μάθει. «Σε όλη αυτή την προσπάθεια ο “βοηθός” μου ήταν το ίντερνετ», λέει, εξηγώντας μας ότι στο διαδίκτυο βρήκε υποστήριξη, συμβουλές και ανθρώπους με κοινά ενδιαφέροντα. Η περίπτωσή του είναι χαρακτηριστική για να καταλάβουμε πώς η νέα γενιά βρίσκει νέα μονοπάτια προς τη γνώση - ο Δημήτρης μιλάει για το κίνημα των Maker, την κουλτούρα Do-It-Yourself και τη δυναμική της online κοινότητας.
Ο «Troopy», όπως ονόμασε το ρομπότ του (από τους Stormtroopers του «Star Wars»), άρχισε να προσελκύει τα βλέμματα εντός και εκτός των συνόρων. Βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Βιομηχανικής Πληροφορικής στην Καβάλα, επισκέφτηκε τη διεθνή έκθεση Maker Faire στο Βερολίνο και αναμένεται να παρουσιάσει τον «Troopy» στην αντίστοιχη συνάντηση στο Παρίσι αλλά και στο Athens Science Festival (5-10 Απριλίου). Το καλοκαίρι ελπίζει να το περάσει σε κάποιο Summer School στην Αμερική πριν επιστρέψει στην Ελλάδα και στην κάπως πεζή πραγματικότητα: ο Δημήτρης τον Σεπτέμβριο θα πάει στη Β΄ Λυκείου, ο ελεύθερος χρόνος του θα περιοριστεί σημαντικά και ο «Troopy» αναγκαστικά θα περάσει, προσωρινά έστω, σε δεύτερο ρόλο. Σε βάθος χρόνου, ο Δημήτρης βλέπει τον εαυτό του κάπου μακριά από την Ελλάδα (αναφέρει τη Γερμανία και τις ΗΠΑ), για να σπουδάσει, να ζήσει, να δημιουργήσει.
ΑΘΩΣ ΔΗΜΟΥΛΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου