Η στέβια είναι μια καλλιέργεια χωρίς υψηλές απαιτήσεις, λιγότερο «κουραστική» και πολύ πιο προσοδοφόρα απ’ ό,τι άλλες παλιές καλλιέργειες, όπως σιτάρι, βαμβάκι, ζαχαρότευτλα, καλαμπόκι κ.ά.
Είναι ο «διάδοχος» της ζάχαρης και κερδίζει διαρκώς έδαφος στην εγχώρια και τη διεθνή αγορά γλυκαντικών ουσιών. Η στέβια θεωρείται δικαίως η ζάχαρη του μέλλοντος και η καλλιέργειά της υπόσχεται σοβαρές προοπτικές ανάπτυξης στους παραγωγούς.
Μπορεί σήμερα η ζάχαρη και οι χημικές ουσίες, όπως η ασπαρτάμη, να κυριαρχούν στην παγκόσμια αγορά των γλυκαντικών ουσιών, όμως η στέβια, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι θέμα χρόνου να τις εκτοπίσει και να αποσπάσει μεγάλα μερίδια αγοράς.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης συνιστούν μια πολύ μεγάλη αγορά κατανάλωσης ζάχαρης και γλυκαντικών, όπου η κατανάλωση της τευτλοζάχαρης ανέρχεται στα περίπου 31 εκατομμύρια τόνους (κατέχει το 20% της παγκόσμιας κατανάλωσης, που ανέρχεται γύρω στα 160 εκατομμύρια τόνους ζάχαρης).
Η στέβια -σύμφωνα με τον γεωπόνο Κάσσανδρο Γάτσιο- είναι μια καλλιέργεια χωρίς υψηλές απαιτήσεις σε εισροές, λιγότερο «κουραστική», πολύ πιο προσοδοφόρα απ’ ό,τι πολλές παλιές καλλιέργειες (σιτάρι, βαμβάκι, ζαχαρότευτλα, καλαμπόκι, ηλίανθος, καπνός κ.ά.) και μάλιστα οικονομικά αυτοδύναμη καλλιέργεια, χωρίς να χρειάζεται τη στήριξη των άμεσων κοινοτικών ενισχύσεων.
Καλλιεργείται σε τεράστιες εκτάσεις σε Παραγουάη, Βραζιλία και Αργεντινή, ενώ καταναλώνεται σε μεγάλες ποσότητες σε Καναδά, Αυστραλία, Ιαπωνία, Κορέα, Ισραήλ και Μαλαισία.
στέβια μεγαλώνει σε ελαφρώς αμμώδη και όξινα εδάφη. Σπέρνεται τον Απρίλιο, μεταφυτεύεται -όπως και ο καπνός- τον Μάιο και συλλέγεται τον Σεπτέμβριο.
Επιπλέον, με τις μειωμένες απαιτήσεις σε εισροές (νερό, λιπάσματα, κανένα φυτοφάρμακο) προσιδιάζει περισσότερο στη βιολογική γεωργία και τη γεωργία μειωμένων εισροών.
Η κύρια χρήση της στέβιας είναι η εξαγωγή από τα φύλλα της, χλωρά ή ξηρά, των φυσικών γλυκαντικών ουσιών στεβιοσίδη, ρεμπαουδιοσίδη κ.ά. Η στεβιοσίδη και η ρεμπαουδιοσίδη, μόνες τους ή μαζί είναι μια λευκή, μικροκρυσταλλική ουσία, όπως και η κοινή ζάχαρη, αλλά με μηδέν θερμίδες και 200-300 φορές πιο γλυκιά, ανάλογα με τη συγκέντρωση καθεμίας από τις γλυκαντικές ουσίες. Γι’ αυτό και η στεβιοσίδη αναφέρεται και ως «ζάχαρη της στέβιας».
Η καλλιέργεια της στέβιας θεωρείται, σύμφωνα με τους ειδικούς, ότι μπορεί να συμβάλει στη διαφοροποίηση της ελληνικής γεωργίας, καθώς και στην αξιοποίηση πολλών γεωργικών εκτάσεων που εγκαταλείφθηκαν ή είναι σε αγρανάπαυση.
Γι’ αυτό και η στεβιοσίδη αναφέρεται και ως «ζάχαρη της στέβιας».
Μπορεί να αντικαταστήσει την κοινή ζάχαρη σε οποιαδήποτε χρήση της, έχοντας όμως πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα από τη γνωστή μας ζάχαρη και τις συνθετικές γλυκαντικές ουσίες. Οι αναλύσεις έδειξαν ότι η στέβια περιέχει πάνω από 100 οργανικές και ανόργανες ουσίες, τις οποίες χρησιμοποιεί ο ανθρώπινος οργανισμός.
Αγγίζουν τα 250 ευρώ ανά στρέμμα τα καθαρά έσοδα για τους αγρότες
Η δυναμική αυτή καλλιέργεια μπορεί να αποδώσει καθαρά κέρδη της τάξης των 250 ευρώ το στρέμμα. Το ακαθάριστο γεωργικό εισόδημα ανά στρέμμα κυμαίνεται στα 300 ευρώ, ενώ το ελάχιστο καθαρό κέρδος ανά στρέμμα κυμαίνεται από 150-250 ευρώ, ανάλογα με τη στρεμματική απόδοση και ανάλογα με την τιμή πώλησης των ξηρών φύλλων της στέβιας, η οποία σήμερα κυμαίνεται μεταξύ 1-2 ευρώ ανά κιλό.
Οπως έχει ήδη διαπιστωθεί, προσαρμόζεται και αποδίδει ικανοποιητικά στις κλιματολογικές και εδαφολογικές συνθήκες της χώρας μας, με χαμηλές απαιτήσεις σε λίπανση και άρδευση, ενώ δεν δείχνει να προσβάλλεται από εχθρούς (έντομα) και αρρώστιες.
Επίσης, θεωρείται πολύ πιο προσοδοφόρα από πολλές παραδοσιακές ελληνικές καλλιέργειες (βαμβάκι, σιτάρι, καλαμπόκι, ζαχαρότευτλα, καπνός, ηλίανθος κ.ά.), παράγεται χωρίς φυτοφάρμακα, ενώ η καλλιέργεια είναι λιγότερο κουραστική και με λιγότερες απαιτήσεις σε εργατικά χέρια. Μάλιστα, η παραγωγή της μοιάζει πολύ με εκείνη του καπνού, τόσο ως προς τις εδαφοκλιματικές συνθήκες και την περίοδο καλλιέργειας όσο και ως προς τις καλλιεργητικές πρακτικές (μεταφύτευση, λίπανση και άρδευση).
Είναι ένα τροπικό, ποώδες φυτό, που καλλιεργείται σε τεράστιες εκτάσεις στη Λατινική Αμερική και η κρυσταλλική ουσία που παράγει είναι έως και 300 φορές πιο γλυκιά από τη ζάχαρη, με μηδενική περιεκτικότητα σε θερμίδες και υπόσχεται να αντικαταστήσει καλλιέργειες που φθίνουν, και κυρίως τον καπνό αλλά και το ζαχαρότευτλο. Μάλιστα η καλλιέργειά του αποδεικνύεται όχι μόνο πιο οικονομική, αλλά εξασφαλίζει και μεγαλύτερα κέρδη για τους αγρότες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου