«Η επιτυχία δεν ήταν αυτοσκοπός. Αλλά αν αγαπάς το αντικείμενο των σπουδών σου και εκτιμάς την εμπιστοσύνη και τη στήριξη καθηγητών και συνεργατών σου, δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό. Ετσι, έρχεται και η αναγνώριση».
Η κοπέλα που μιλάει δεν διαφέρει σε τίποτε από κάθε τυπική 23χρονη. Ομως έχει «σφραγισμένο» διαβατήριο για τη «Μέκκα» της τεχνολογίας, τις ΗΠΑ, και ένα βιογραφικό που περιλαμβάνει εργασιακή εμπειρία στην Google, επίλυση ενός επί τρία χρόνια άλυτου προβλήματος στους επεξεργαστές της Intel, διεθνείς διακρίσεις στην επιστήμη υπολογιστών, ομιλία στο CERN, συμμετοχή στο πρόγραμμα «Singularity» της NASA με θέμα τη νανοτεχνολογία και την τεχνητή νοημοσύνη, όπου έγινε δεκτό μόνο το 2% ανάμεσα σε χιλιάδες υποψηφίους από 100 χώρες.
Η Μαρία Δημακοπούλου είναι παιδί του ελληνικού πανεπιστημίου. Πρώτη εισακτέα το 2009 με 19.920 μόρια στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του ΕΜΠ, πρώτη στην ιστορία της σχολής που αποφοίτησε με το απόλυτο «10». Τριτοετής ακόμη, τον Σεπτέμβριο του 2011 έλαβε mail από την Google, για να περάσει από συνεντεύξεις με προοπτική πρακτικής. «Δεν είχα κάνει αίτηση, στην αρχή δεν ήξερα καν αν επρόκειτο για αστείο». Πέτυχε. Το επόμενο καλοκαίρι γινόταν μέλος της ομάδας αλγόριθμων του κολοσσού, στο Παρίσι. «Από την πρώτη στιγμή με κέρδισε η δεκτικότητα που είχαν όλοι απέναντί μου και ο τρόπος που, ως δάσκαλοι, με έκαναν διαρκώς καλύτερη. Κι εγώ, βέβαια, επειδή αναγνώριζα ότι εκπαιδευόμουν δίπλα σε κορυφαίους επιστήμονες, δούλεψα πολύ για να καλύψω την έλλειψη εμπειρίας μου και όχι μόνο να ανταποκριθώ, αλλά να ξεπεράσω τις προσδοκίες τους». Τα προβλήματα των ελληνικών πανεπιστημίων δεν την εμπόδισαν; «Εκτός από αυτά, συνάντησα και καθηγητές πρόθυμους να με στηρίξουν, ομάδες που κάνουν ερευνητικό έργο αναγνωρισμένο στο εξωτερικό, αποφοίτους με success stories - πρότυπα για μένα».
Μεγαλωμένη στη Νέα Ερυθραία με γονείς γιατρούς του Δημοσίου, η Μαρία χρειάστηκε πολλές φορές να εξηγήσει το «παράδοξο» ότι επέλεξε την τεχνολογία από την ιατρική. Εχοντας ανακαλύψει ότι τα μαθηματικά ήταν το μάθημα που της κέντριζε το ενδιαφέρον, έχοντας αποσπάσει βραβεία σε πανελλήνιους και διεθνείς διαγωνισμούς και -το βασικότερο- με την υποστήριξη των ίδιων των γονιών της, επέλεξε τον κλάδο της πληροφορικής και των νέων τεχνολογιών. Τι την εντυπωσίασε περισσότερο από τη μέχρι τώρα διεθνή εμπειρία της; «Ανταγωνισμό δεν είδα καθόλου. Αντίθετα, είδα συλλογικότητα και προσπάθεια να βοηθήσει ο ένας τον άλλο προς τους στόχους της ομάδας. Βέβαια, μια εταιρεία ή οργανισμός που προσφέρει τις καλύτερες ευκαιρίες στους εργαζομένους είναι αναμενόμενο να έχει και πολύ υψηλές απαιτήσεις. Αλλά, επειδή πρώτα εγώ έχω υψηλές απαιτήσεις από τον εαυτό μου, δύσκολα μπορεί κάποιος άλλος να τις ξεπεράσει».
Αυτόν τον καιρό η Μαρία ετοιμάζει βαλίτσες για τη Νέα Υόρκη, όπου κλήθηκε από την Google να εργαστεί στους αλγόριθμους πίσω από τα συστήματα διαφημίσεών της. Ανυπομονεί να ξεκινήσει, αλλά κάποια στιγμή θέλει να επιστρέψει στην Ελλάδα. Τι θα απαντούσε σ’ έναν συνομήλικό της που αντιμετωπίζει το δίλημμα «μένω ή φεύγω;». «Πρώτα να έχει έναν σαφή στόχο τού τι θέλει να κάνει και μετά να ερευνήσει πού μπορεί να τον υλοποιήσει καλύτερα, ρωτώντας και καθηγητές ή συναδέλφους του που εμπιστεύεται και εκτιμά. Π.χ. μια επιτυχημένη start-up μπορεί να στηθεί και εδώ, αλλά για κάτι εξειδικευμένο η Αμερική είναι η Μέκκα της τεχνολογίας. Ευκαιρίες, πάντως, υπάρχουν παντού, αρκεί κανείς να τις αξιοποιήσει».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου