Σε κάθε εποχή υπάρχουν μυαλά που «βλέπουν» πολύ πιο μπροστά από την εποχή τους αλλά δεν καταφέρνουν να υλοποιήσουν στην πράξη την ιδέα τους λόγω έλλειψης των απαιτούμενων τεχνολογικών μέσων. Αυτό συνέβη και στην περίπτωση του Χαρίλαου Τρικούπη, ο οποίος οραματίστηκε τη δημιουργία μιας Γέφυρας που θα ενώνει την Πελοπόννησο με τη Στερεά Ελλάδα, έργο το οποίο κατασκευάστηκε τελικά πολλές δεκαετίες αργότερα.
Πριν από λίγες ημέρες η Γέφυρα Ρίου- Αντιρρίου ή αλλιώς «Γέφυρα Χαρίλαος Τρικούπης» έκλεισε δέκα χρόνια λειτουργίας και θεωρείται δικαίως ως μια από τις σημαντικότερες κατασκευές που υλοποιήθηκαν μέσα στον 21ο αιώνα.
Πίσω από αυτό το τιτάνιο έργο κρύβεται μια κοινοπραξία αποτελούμενη από την γαλλική Vinci κι έξι ελληνικές κατασκευαστικές εταιρίες. Ο κ. Παναγιώτης Παπανικόλας, Διευθύνων Σύμβουλος της ΓΕΦΥΡΑ Α.Ε. και Διευθυντής Ανάπτυξης Ν/Α Ευρώπης της VINCI Concessions μιλά στο fortunegreece.com για τις τεχνικές δυσκολίες που συνάντησαν κατά την κατασκευή της γέφυρας, αλλά και για τη σημασία του έργου στην ελληνική οικονομία.
«Από τεχνικής απόψεως ήταν πολύ δύσκολο έργο. Πετύχαμε παγκόσμιο ρεκόρ ως προς το θαλάσσιο βάθος έδρασης Γέφυρας, τη θεμελιώσαμε σε λασπώδη πυθμένα, αντιμετωπίσαμε τα δεδομένα μιας σεισμογενούς περιοχής και τις τεκτονικές μετακινήσεις που απομακρύνουν την Πελοπόννησο από τη Στερεά Ελλάδα. Δουλέψαμε σε μεγάλα ύψη (μέχρι 165 μέτρα πάνω από τη θάλασσα) και αντεπεξήλθαμε στα στοιχήματα των δυνατών ανέμων και των θαλάσσιων ρευμάτων. Όλα αυτά χωρίς σταγόνα αίματος».
Χρειάστηκαν 30.000 εργατοημέρες για ένα έργο που κόστισε 16,6 εκατομμύρια ευρώ και παραδόθηκε αρκετούς μήνες νωρίτερα από το αρχικό χρονοδιάγραμμα (σπάνιο, όσο να πει κανείς, για τα ελληνικά δεδομένα). Επίσης, αυτό που θα πρέπει να υπογραμμιστεί είναι το γεγονός ότι αποτελεί ίσως το μοναδικό κατασκευαστικό έργο στη χώρα μας για το οποίο ο χρήστης άρχισε να πληρώνει από τη στιγμή που τέθηκε σε λειτουργία, σε αντίθεση με τους περισσότερους αυτοκινητόδρομους για τους οποίους πληρώνουμε –εδώ και πολλά χρόνια- διόδια χωρίς να έχει ολοκληρωθεί η κατασκευή τους.
Το έργο έχει λάβει εννιά βραβεία για τη μελέτη και την κατασκευή και 14 που αφορούν στο κομμάτι της κοινωνίας και της αειφόρου ανάπτυξης. Στα δέκα χρόνια λειτουργίας του δεν έχει σημειωθεί κανένα ατύχημα, ενώ δείχνει με κάθε τρόπο τον οικολογικό του προσανατολισμό, καθώς από την εταιρική λειτουργία της γέφυρας έχει μειωθεί το διοξείδιο του άνθρακα από 1.700 σε 994 τόνους.
Η Γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου για την γαλλική Vinci λειτουργεί ως έμβλημα του κατασκευαστικού κολοσσού και ως μοχλός τουριστικής ανάπτυξης για την ελληνική οικονομία. Δεν είναι μόνο μια κατασκευή που μικραίνει τις αποστάσεις και εξυπηρετεί την τοπική κυκλοφορία, αλλά και πόλος έλξης τουριστών αφού διαθέτει και εκθεσιακό χώρο.
Για τον κ. Παπανικόλα κάθε υποδομή είναι ένας μοχλός ανάπτυξης ευθέως ανάλογος του μεγέθους και της στρατηγικής του διάστασης. Οι δε υποδομές υπό παραχώρηση είναι «έξυπνοι» μοχλοί, αφού ξεπερνούν την αυστηρά συμβατική τους διάσταση σε απόδοση ωφελημάτων για την κοινωνία, αναβαθμίζοντας την παροχή δημόσιας υπηρεσίας. «Όταν το έργο της Γέφυρας συμπληρωθεί με την ολοκλήρωση των αυτοκινητοδρόμων που είναι προορισμένη να συνδέσει, τότε θα πληρούνται όλες οι αναπτυξιακές δυνατότητες του δυτικού άξονα της χώρας. Η Γέφυρα έκανε την αρχή ενισχύοντας δραστικά την ανάπτυξη πριν την κρίση. Τα τρία «συγγενικά» έργα (με τις κατασκευαστικές ή/και λειτουργικές τους πτυχές) θα συνοδεύσουν υποστηρικτικά τη χώρα στην έξοδο από την κρίση και δείξουν τις πραγματικές τους δυνατότητες μετά από αυτή».
Σημειώνεται, ωστόσο, ότι από το 2009 μέχρι το 2012 έχει καταγραφεί μια πτώση στην κίνηση της τάξης του 33% και πως σήμερα η κυκλοφορία κυμαίνεται γύρω στα 8.000 οχήματα ημερησίως κατά μέσο όρο από 13.000 οχήματα που ήταν κάποτε.
Τα δέκα χρόνια είναι μόνο η αρχή για τη Γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου, στην οποία έχουν πραγματοποιηθεί μέχρι στιγμής περί τις 41.329.000 διελεύσεις. Στόχος για το 2014, όπως τονίζει ο κ. Παπανικόλας είναι η ΓΕΦΥΡΑ Α.Ε. να πάει παραπέρα τη γνώση που έχει συσσωρεύσει μετά από τα χρόνια της κατασκευής και τα δέκα χρόνια λειτουργίας.
«Να δικαιολογήσουμε την έννοια του «έξυπνου» μοχλού ανάπτυξης, που πάει παραπέρα την έννοια της δημόσιας υπηρεσίας. Αυτής που παρέχουμε έτσι όπως θέλουμε να μας παρέχεται, δηλαδή με κόπο και τρόπο, δικαιώνοντας ένα όραμα που μπορεί να έχει τεχνικά και οικονομικά θεμέλια, αλλά υπηρετεί τη ζωή και τη βελτίωσή της».
FORTUNEGREECE
