Εχουν κλείσει μεγάλο μέρος των εργοστασίων της Coca Cola 3E, μετέφεραν την έδρα της στην Ελβετία, απολύουν στη Frigoglass κι τώρα κλείνουν την Nutriart
Η αρχή έγινε πριν από περίπου τρία χρόνια. Σταδιακά η οικογένεια Δαυίδ άρχισε να κλείνει μονάδες στη χώρα μας απολύοντας εκατοντάδες εργαζόμενους της Coca Cola 3E. Η συνέχεια υπήρξε με την Frigoglass η οποία πλήρωσε το μάρμαρο με δεκάδες υποχρεωτικές απομακρύνσεις από τη μονάδα της Πάτρας. Κατόπιν ήλθε η μεταφορά της έδρας της εταιρείας από την Ελλάδα στην Ελβετία και πριν από λίγες ημέρες έφθασε η ώρα για το μεγάλο «μπαμ». Ο λόγος για το λουκέτο της Nutriart – Κατσέλης. Μιας μεγάλης ελληνικής βιομηχανίας με ιστορία, δεκάδες προμηθευτές και 480 εργαζόμενους. Σύμφωνα με το αναλυτικό ρεπορτάζ της εφημερίδας «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ», επρόκειτο για μια σφαλιάρα που κανένας δεν περίμενε καθώς μόλις το 2008 ο Χάρης Δαυίδ συνένωνε με εξαγορά τα σχήματα Κατσέλης – Αλλατίνη – ΕΛΒΙΠΕΤ σε ένα αισιόδοξο από κάθε άποψη εγχείρημα . Πολύ περισσότερο, λίγοι μπορούσαν να πιστέψουν πως μια τόσο ισχυρή οικογένεια, με επιχειρήσεις που κάνουν δισεκατομμύρια τζίρων σε όλο τον πλανήτη και παρουσία μέχρι και στην Τουρκία ή την Ινδία και την ανατολική Ευρώπη, θα εγκατέλειπε μια εταιρεία της οποίας οι τζίροι μόλις και μετά βίας έφθαναν τα 20 εκατ. ευρώ. Κι όλα αυτά ενώ ο κ. Γιώργος Δαυίδ( ΦΩΤΟ ) αναλαμβάνει πρόεδρος της νέας Eurobank ακριβώς λόγω του μεγάλου κύρους του.
Συνεχόμενες οι ζημιές
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η Κατσέλης τα τελευταία τέσσερα χρόνια πραγματοποιούσε μια φθίνουσα διαρκώς πορεία στην αγορά. Οι πολυπόθητες συνέργιες μεταξύ των τριών συγχωνευμένων σχημάτων δεν απέδωσαν καρπούς ενώ όλα έδειξαν πως ο Χάρης Δαυίδ (ΦΩΤΟ )δεν είχε το μαγικό αυτό «κάτι» που ο πατέρας του Γιώργος είχε. Δεν είναι τυχαίο πως όλες του οι επενδύσεις όπως για παράδειγμα αυτή στην Παπουτσάνης, στα καταστήματα Πίτα Παν ή στη Frigoglass η μια μετά την άλλη αποτύγχαναν. Σύντομα ο όμιλος στον χώρο των αρτοσκευασμάτων στράφηκε στις τράπεζες για να εξασφαλίσει αιμοδοσία. Κάποιοι μιλούν για μια απίστευτη ταλαιπωρία που η οικογένεια Δαυίδ βίωσε πληρώνοντας το μάρμαρο της ανακεφαλαιοποίησης των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων της χώρας.
Χάρης Δαυίδ
Πρόκειται για τις δύο συμφωνίες με τις τράπεζες (σ.σ. το 2011 και το 2012) οι οποίες άργησαν δραματικά να ρίξουν ρευστό στην δοκιμαζόμενης εταιρεία. Μάλιστα η πρώτη προσπάθεια αναδιάρθρωσης των δανείων κράτησε εννέα μήνες ενώ η δεύτερη, διήρκησε ένα χρόνο. Σαν να μην έφθαναν τα παραπάνω, όταν πριν από δύο μήνες ζήτησε η εταιρεία Κίκιζας να εξαγοράσει έναντι 4,8 εκατ. ευρώ τη μονάδα της Αλλατίνη στη βόρεια Ελλάδα, καμία τράπεζα δεν έσπευσε να πει ναι. Κι όλα αυτά ενώ ο Χάρης Δαυίδ είχε ρίξει τα τελευταία τρία χρόνια μέσα στην Κατσέλης 46 εκατ. ευρώ.
Μια άλλη όμως ανάγνωση της όλης κατάστασης μιλάει για «σχέδιο αποχώρησης» των Δαυίδ από τη συγκεκριμένη δραστηριότητα και για απλές δικαιολογίες περί καθυστερήσεων των τραπεζών. «Είναι δυνατό ένας άνθρωπος που αναλαμβάνει πρόεδρος της Eurobank και που έχει άμεσες προσβάσεις με τους προέδρους και διοικητές όλων των τραπεζών να μην μπορεί να εξασφαλίσει ομαλή ρευστότητα;» λένε όσοι πιστεύουν πως απλά η οικογένεια Δαυίδ προσχηματικά χρησιμοποιεί τις τραπεζικές καθυστερήσεις για να δικαιολογήσει επικοινωνιακή μια ακόμα φυγή της από την Ελλάδα. Ας μην ξεχνάμε επίσης πως εδώ και δύο χρόνια στελέχη του ομίλου της Coca Cola 3E ξεκάθαρα αναφέρονταν σε αρνητικό πλαίσιο λειτουργίας στη χώρα μας, σε υψηλή φορολογία και κακή επικοινωνία με τους κυβερνώντες. Να λοιπόν που το πλήρωμα του χρόνου ήλθε και η εταιρεία αποχωρεί έστω και σταδιακά.
Θα είναι «αναίμακτο» το λουκέτο;
Βέβαια το λουκέτο της Nutriart δεν μοιάζει να είναι αναίμακτο. Κι αυτό διότι οι υποχρεώσεις της εταιρείας υπολογίζονται στα 40 εκατ. ευρώ κυρίαρχα προς προμηθευτές και σούπερ μάρκετ. Πιθανή τοποθέτηση στα μέσα Σεπτεμβρίου στον πτωχευτικό νόμο θα οδηγήσει σε ζημίες δεκάδες επιχειρήσεις την ίδια ώρα που άλλες θυγατρικές του ομίλου Δαυίδ θα πραγματοποιούν κέρδη ανά τον πλανήτη. Ανάλογα αναπάντητα είναι τα ερωτηματικά για το τι πρόκειται να γίνει και με τις αποζημιώσεις των εργαζόμενων καθώς ο πτωχευτικός κώδικας δεν ορίζει τέτοιου είδους πληρωμές. Αν και η Nutriart δεν οφείλει χρήματα από μισθούς, το να βρεθούν 480 εργαζόμενοι στο δρόμο χωρίς να πάρουν αποζημιώσεις ακόμα και για 30 χρόνια εργασίας στο σχήμα, είναι σαφώς ένα μεγάλο πρόβλημα το οποίο δεν είναι η νυν διοίκηση της υπό πτώχευση εταιρείας σε θέση να απαντήσει.
Η Nutriart ιδρύθηκε το 2008 μετά τη συγχώνευση των εταιρειών Αλλατίνη, Υιοί Κατσέλης και ΕΛ.ΒΙ.Π.Ε.Τ. Ο συνολικός δανεισμός της Κατσέλης έφθανε το 2012 στα 170,5 εκατ. ευρώ με βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις 110,1 εκατ. ευρώ καιμε πωλήσεις μόλις 20 εκατ. ευρώ. ΗNutriart ως νέο σχήμα με τη συγχώνευση τριών επιχειρήσεων ήλθε για πρώτη φορά να καλύψει τις ανάγκες των επαγγελματιών του χώρου της αρτοποιίας & ζαχαροπλαστικής, της κατεψυγμένης ζύμης και των τελικών καταναλωτών, με προϊοντική γκάμα που ξεκινάει από τις πρώτες ύλες και να καταλήγει στα τελικά προϊόντα. Το μεγάλο όμως πρόβλημα ξεκίνησε μετά το 2010 όταν η εταιρεία άρχισε να χάνει κάθε χρόνο έως και το 100% των πωλήσεων της και φθάνοντας σε ζημιές το 2012 τα 37 εκατ. ευρώ. Κι όλα αυτά με μεγάλο ήδη δανεισμό κι ενώ έψαχνε συμφωνία διευθέτησης των δανείων της με 14 διαφορετικές τράπεζες.
fpress
fpress
